Een veilige haven

In het vluchthuis en het vrouwenopvangcentrum van CAW Oost-Brabant worden vrouwen en hun kinderen opgevangen die op de vlucht zijn voor familiaal geweld. We bieden hen een plek waar ze kunnen schuilen, even tot rust kunnen komen, zonder zich zorgen te moeten maken over hun veiligheid.

Omdat de overheid niet tussenkomt in de opvang van vrouwen zonder wettelijk verblijf, kunnen zij geen beroep doen op financiële steun.

Wij vinden dat ook vrouwen zonder wettige verblijfsdocumenten moeten kunnen vluchten voor geweld. En wij vinden dat ook zij kosteloos terecht moeten kunnen in een veilige opvang.

Wie willen wij helpen?

Vrouwen zoals Rose.

Ze is geboren in Nigeria. De precieze datum weet ze niet, maar 1 januari 1995 staat vermeld op haar identiteitskaart. Ze kreeg niet veel mee bij haar geboorte, maar wel een prachtnaam: Rose.

Rose groeit op samen met haar 4 jongere zussen en 2 oudere broers in een arme buitenwijk van de hoofdstad Abuja. Het is krabben om rond te komen, maar Rose is een opgewekt kind, ze houdt van de regen op haar gezicht, van vers gebakken rijst en van de mooie vitrines in de chiquere wijken van Abuja.

Op haar 15e wordt Rose meermaals verkracht door haar oom, vaders jongste broer die bij hen inwoont. De schaamte hiervan weegt op de familie en ze sturen Rose weg naar Europa. Misschien kan ze dan ook wat geld opsturen?

Rose moet haar kindje achterlaten bij haar moeder en wordt op de trein gezet naar het Noorden. Ze is misschien net 18 jaar op dat moment, en alleen. Niemand die troost kan bieden. Ze mist haar moeder zo hard dat het overal pijn doet.

Rose komt na maanden omzwerven toe in België en leert Ronny kennen. Hij vertelt haar hoe mooi ze is. Hoop krijgt een gezicht en een naam. Bij Ronny voelt ze zich veilig, hij is zo groot en beschermend. Hij neemt haar mee naar zijn huis en belooft haar verblijfspapieren in orde te brengen. Maar ook verbiedt hij haar buiten te komen, ze zou zo weer kunnen worden opgepakt en teruggestuurd naar Nigeria. Hoe hard ze ook haar moeder, zusjes en vooral haar baby mist, ze zal nooit terug welkom zijn in haar familie.

Waar Ronny aanvankelijk zijn best doet om het naar haar zin te maken, ziet ze na enige maanden zijn gedrag veranderen. Hij wordt kribbig en ongeduldig. En af en toe, maar steeds vaker, slaat hij haar. Soms helemaal om niks. Waar is de beschermende man van enige maanden terug die haar nu hardhandig dwingt tot seks, zelfs al geeft ze aan dat ze geen zin heeft en hij haar pijn doet?

Bij de zoveelste klap tegen haar hoofd blijft Rose gebroken achter. Ze kan nergens naar toe, voelt zich door God en alleman verlaten.

Rose, een naam…en met haar vele namen: Adinda, Rachel, Hinda, Fatimah, Ezra, Salima, Jessy, Maria-Ange, Nesrine, Alphonsine, Meryem, Eveline, Sara.